De eerste moeilijke jaren waren voorbij en men startte de jaren '50 reeds met 2 elftallen en spoedig ook met 2 juniorenteams. Het veld waarop gespeeld werd kon natuurlijk niet vergeleken worden met de huidige terreinen. Het voetbalveld deed ook dienst als weiland voor de koeien en een vaste bezigheid was het verwijderen van de "koeieflatsen" voordat de wedstrijd een aanvang nam.
Ook buiten de lijnen waren de M.E.C. leden aktief, er werd toen reeds deelgenomen aan het Winterswijkse bloemencorso.
Doordat de animo om éénmaal per week te gaan trainen toenam onder de leden, werd besloten om verlichting langs het terrein te plaatsen. De benodigde palen werden betrokken van de PTT. Het waren palen die dienst hadden gedaan als telefoonpalen. In de herfst kon men zodoende doortrainen.
Ook uit deze jaren stamt de elftalcommissie. Een aantal mensen die iedere week weer moesten zorgen dat de opstellingen voor de elftallen in orde kwamen. Een lang niet altijd gemakkelijke taak en de meningsverschillen waren niet van de lucht. Er waren zelfs leden die in hun eentje veel meer "verstand" van voetbal meenden te hebben dan de hele elftalcommissie samen.
In 1955 zou M.E.C. op tweeërlei wijze weer eens in het nieuws komen. Na een spannende strijd tussen Kotten en M.E.C. eindigde men tenslotte met evenveel punten bovenaan de ranglijst, zodat een beslissingswedstrijd de kampioen moest aanwijzen. Voor 900 toeschouwers eindigde de 1e wedstrijd op het W.V.C.-terrein in een 3-3 gelijkspel, ook na verlenging was de strijd onbeslist. Een week later volgde op het Vosseveld-terrein de 2e ontmoeting en deze wedstrijd, bijgewoond door 1.100 toeschouwers, werd door Kotten met 4-1 gewonnen.
De tweede belangrijke gebeurtenis voor de club volgde in het najaar. Op 23 oktober 1955 vond de officiële opening van het opgeknapte veld plaats. Deze werd verricht door de toenmalige burgemeester J.B. Vlam. Als tegengift werd, door het M.E.C. bestuur, aan de ereburger een metworst aangeboden omdat de heer Vlam als geheelonthouder door het leven ging.
